KARANLIKTA YANAN OCAKLAR

“Bazı ışıklar ısıtmak için değil, çağırmak için yanar.”

Kuzeyin unutulmuş dağlarında, fırtına bir kez başladı mı günlerce dinmez. Yollar donar, izler kaybolur, yalnız rüzgâr kalır.
Böyle bir gecede, karın ve sisin içinden birkaç soluk ışık görünür — bir köy.
Dumanı tüten bacalar, sıcak bir ocak, kapıda gülümseyen yüzler…

Yolculara barınak, açlara ekmek, donmuşlara umut sunar bu yer. Ama kimi köylerin sırrı, duvardaki gölgeler kadar uzundur.
Her gülümsemenin ardında bir sessizlik, her duasında gizli bir korku vardır.
Çünkü bu köyde ateş hiç sönmez; her gece birileri onun başında diz çöker, ve karanlık, aç gözlerle izler.

Kaderin yolları sizi buraya getirdi.
Şimdi fırtınadan kurtulmakla lanetin içine girmek arasındaki çizgi, bir nefes kadar ince.

Bu gece, karda yalnız yankılanan bir dua duyulacak.
Ve sabah olduğunda, kimse aynı kişi olmayacak.

Oyun korku-gerilim temalı olacak olup karakter kağıtları hazır verilecektir.